Men denkt dat het heelal ongeveer zestien miljard jaar geleden is ontstaan uit een enorme explosie. Deze explosie noemen we ook wel de Grote Knal, of de Big Bang. Voor de Big Bang zat al het materiaal en alle energie in één klein gebiedje (een punt). Door deze explosie werd al het materiaal de ruimte ingeslingerd. Dit kunnen we nu nog steeds zien, doordat alle objecten zich van elkaar af bewegen.
Pak maar eens een ballon, en zet daar een aantal stippen op met een stift. Blaas de ballon op, en je ziet dat de stippen zich allemaal van elkaar af bewegen. Dit lijkt een beetje op de Big Bang. Omdat we niet weten waar alle sterrenstelsels precies begonnen, kunnen ons heel erg moeilijk voorstellen hoe de Big Bang eruit heeft gezien.
Nu vele miljarden jaren later ziet het heelal er uit als op het plaatje hieronder. Je ziet op het plaatje vele sterrenstelsels (net als onze eigen Melkweg). Elk sterrenstelsel bestaat uit miljarden sterren, met vele planeten. In het zogenaamde Hubble Deep Field kunnen we vele sterrenstelsel zien, zonder dat er storende voorgrondsterren uit onze eigen melkweg te zien zijn. Dit is een stukje van de sterrenhemel in het sterrenbeeld Grote Beer. Op de opname zien we heel erg veel sterrenstelsels. Elk stipje, hoe klein ook, is een sterrenstelsel met 100.000, 200.000 of soms 300.000 sterren of nog meer.
Wat was er dan voor de Big Bang?
Volgens vele wetenschappers niets! Er was geen tijd en geen ruimte. Alles ontstond tijdens de Big Bang. Er zijn ook wetenschappers die denken dat het heelal er altijd is geweest. Er is dus geen begin en geen eind. En volgens de bijbel schiep God hemel en aarde, dus het hele universum (schepping). Elk volk op aarde heeft z’n eigen goden, en dus ook zijn eigen scheppingsverhaal.
Meer over de ontwikkeling van het heelal vind je onder andere op de website van het KNAW.
